کد مطلب:283397 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:239
نقش ارتباطی محورهای فعالیت نایبان چهارگانه و کارگزاران آنان
شیعیان در دوران غیبت صغری به دلایل گوناگون نزد نایبان یا وكیلان ناحیه ی مقدّسه مراجعه می كردند. متعارف ترین دلیل مراجعه به وكیل در طول دوران فعالیت سازمان وكالت از زمان امام صادق علیه السلام تا پایان دوران غیبت صغری ، پرداخت وجوه شرعی و هدیه ها و نذرهای مردمی بود. البته كار وكیلان به این مورد، منحصر نمی شد. شواهد نشان می دهد كه آنان «نقش ارتباطی» میان مردم و امام را داشته اند. آنان نامه ها، پیام ها، پرسش ها و مشكلات فردی یا عمومی شیعیان را به محضر امامان علیهم السلام می رساندند و پس از دریافت پاسخ، آن را به افراد ابلاغ می كردند. این نقش ارتباطی در دوران غیبت صغری به دلیل غیبت امام علیه السلام، جایگاه مهم تری یافت؛ زیرا سفیر ناحیه ی مقدسه در این دوران، تنها راه ارتباطی شیعیان با وجود شریف حضرت مهدی (عج) بود. البته در موارد نادری، تماس ها به وسیله ی پیك های ویژه ی آن حضرت برقرار شده است كه به یك نمونه از آن در ماجرای «وفد قمیّین» اشاره كردیم.